Wierdense Veld

Afgelopen tijd een aantal keren ‘s morgens vroeg op het Wierdense Veld geweest. Niet echt super foto’s gemaakt maar wel weer wat technieken geprobeerd. Een van die technieken is met de flitser bezig geweest om onderwerpen te belichten en dan met name tegen een lichte achtergrond. Normaal gesproken krijg je dan silhouetten van je onderwerp of een super over belichte achtergrond. Kijk even naar het ijsvogeltje in mijn vorige weblog. Hier is bewust de achtergrond overbelicht om de ijsvogel goed er op te krijgen.

In bovenstaande foto is tegen de zon in gefotografeerd en ondank dat er mist en wolken voor zaten was de zon toch al fel genoeg om de foto te overheersen qua licht. Hierdoor wordt de rest van de foto donker(der) en wordt hier je onderwerp een silhouet. Dit uiteraard bij gebruik van meervlaksmeting. Hierbij wordt naar de hele foto gekeken en de sluitertijd/diafragma bepaalt. Een andere optie om je onderwerp goed belicht te krijgen is de spotmeting. Hierbij meet je het onderwerp en wordt diafragma/sluitertijd daar op afgesteld. Nu is je onderwerp wel goed maar zal de rest zwaar overbelicht zijn.

Er zijn echter ook manieren waarop beiden goed kunnen zijn en daarvoor hebben we de help van wat kunstlicht nodig. Dit kan een flitser zijn (zoals ik hier gebruik) maar het kan even goed met een zaklamp die je onderwerp belicht. Flitser heeft echter een andere voordeel. Met een goed afgestelde flitser kun je namelijk je onderwerp bevriezen en dus mooi scherp krijgen door de hele korte flits die gegenereerd wordt. Met een gewone lamp met permanente belichting lukt dit niet echt.

Bij de linker foto is de flits (handmatig ingesteld op 1/16 van de maximale flitskracht) gebruikt om tegen de felle zon in het onderwerp niet als alleen maar een silhouet te krijgen maar ook daar de kleur en details te kunnen zien. De kracht van de flits is afhankelijk van o.a. je afstand tot het onderwerp en is een kwestie van een beetje proberen. Ga je verderaf dan zul je meer flitskracht moeten gebruiken. Dichterbij dus minder.

Ik begin meestal zelf met 1/8 van de flitskracht en ga van daaruit verder experimenteren. Omdat ik ook de zon en dergelijke er fatsoenlijk op wilde hebben heb ik de lichtmeting zo laten staan als bij het maken van een foto met een silhouet. Omdat de flits op handmatig staat heb ik dus zelf in de hand hoe het een en ander reageert. Hier dus geen ETTL bij de flits dus die wordt niet meegenomen in de bereiking door de camera die door het felle zonlicht dus een silhouet foto maakt.

De flits voorkomt dit. De rechterfoto is in principe gemaakt met dezelfde techniek. Hier heb ik er alleen voor gezorgd dat de sluitertijd lang genoeg is om ook de achtergrond (hier de blauwe lucht met de witte wolken) er op te krijgen.

Door ook hier weer gebruik te maken van een flitser kan ik mijn onderwerp met de flits bevriezen en de (wat) langere sluitertijd zorgt ervoor dat ik ook mijn achtergrond op de foto krijg. Is je sluitertijd te snel dan zal je achtergrond donker of helemaal zwart gaan worden. Ook dat kan op zich mooi zijn maar was hier niet de bedoeling.

Een andere onderwerp waarmee ik gespeeld heb in deze foto’s is het standpunt. De beide foto’s zijn van dezelfde juffer, is overigens een gewone pantserjuffer, maar met een ander standpunt waardoor je dus ook een andere achtergrond krijgt en dus een andere foto. De juffer en het grassprietje zijn niet verplaats, maar gewoon zelf om je onderwerp heen draaien. Op deze manier kun je dus op zoek gaan naar jou perfecte foto.

Daarnaast ook nog een aantal gewone plaatjes geschoten. De eerste keer dat ik hier kwam was het mistig en vochtig en zaten alle spinnenwebben onder het dauw. Dan zie je pas goed hoeveel verschillende webben er zijn. Horizontale, verticale, nette, slordige, complete en hele kleine wegjes. Heb er zo maar een aantal op de foto gezet.

Hieronder zoals gebruikelijk nog een paar foto’s als afsluiting. Tot zover deze blog en graag tot een volgende keer. Met vriendelijke groeten,Tom Smithttp://www.natuurlijkwild.nl/